ESTA É A PÁXINA EXCLUSIVA DAQUEL ALUMNADO QUE QUERE COMENTAR, OPINAR E REFLEXIONAR SOBRE AS SÚAS LECTURAS.
UN RECUNCHO FEITO POR E PARA EL.

01/02/16

A noite enriba

 Comentario de Francisco Rodríguez


A noite enriba
Diego Ameixeiras
 
 
Este non foi o primeiro libro que lía deste subxénero novelístico, a novela negra, xa que, anteriormente xa me adentrara neste mundo cheo de acción con Agosto do 36, pero este libro o único que fixo foi sacarme o carnet oficial de seguidor deste tipo de novela xa que parece que cada libro que leo deste xénero, consegue impresionarme dunha forma diferente,que penso que é unha das cousas máis importantes dos libros, que consigan sorprender.
Debo admitir que, cando comezei a ler as primeiras 20 páxinas pareceume que ía ser un libro que costaría ler principalmente pola alternancia das tres historias que nestas primeiras 20 páxinas aínda ían por separado, pero que me axudaron a coñecer os diversos personaxes da trama.
Cando o historia protagonizada por Ricardo entrelazouse ca protagonizada por Vicente e Selma xa comezei a cabilar de que as dúas historias restantes acabarían nunha soa. Pero pouco a pouco funme internando na trama, tentando sentir o mesmo ca os personaxes para entendelos mellor. Conseguino e o resto do libro foi rodado Gustariame resaltar os abundantes saltos no tempo xa que pareceronme que estaban perfectamente integrados o que facilitaba a súa comprensión.
O conxunto do libro encantoume porque está cheo de acción, asasinatos, persecucións que é o que busco nun libro deste tipo de novela, pero ó mesmo tempo pareceume increible que Diego Ameixeiras conseguira mesturar toda esa acción chea de adrenalina con un puntiño de sensibilidade que, polo menos en min, creou a situación de Vicente xa que tocoume de verdade o corazón o feito de non querer loitar pola súa vida pois négase e poñer a quimioterapia, o que me parece moi mal porque sempre hay que loitar, aínda que as veces con loitar non serva pero polo menos loitar.
Esa loita, por exemplo, vina nas gañas que lle pon Ricardo en acabar a súa novela ben feita. Este é o motivo polo que se vai a Philadelphia que é o lugar onde nacera era David Goodis ,que é o protagonista do seu libro.
Tamén gustoume o feito de que os asasinatos sexan continuados nunha especie de cadea xa que o asasino é asasinado e asi sucesivamente o que me pareceu moi interesante,creativo a ata un pouco cómico.
Pero a historia que máis me gustou foi a do Caimán xa que me pareceu unha historia orixinal, moi rebelde e ata nalgúns momentos conseguíu sacarme unha risiña máxica que eu penso que é unha das cousas que un autor quere producir cando len o seu libro: que se entreteñan.
Quizais, o mellor do libro é o final, como a saída dun labirinto no que ves a luz, xa que me pareceu increible que o personaxe do Caimán fora o pseudónimo co que un autor, que non cheguei a saber quen era, firmaba os seus libros.
En definitiva un libro moi interesante e nos achega aos rapaces á ficción da lectura.
 

Sen comentarios