Comentario de David Cabaleiro
Uns versos de verdade,
sobre a hipocrisía dun universo pintado en rosa, encadeado a modas absurdas e,
sobre todo, cunha guerra de sexos constante e desequilibrada.
Aínda que esta obra
estea dirixida principalmente á rama adolescente feminina, e que tendamos a
considerar á poesía como a curmá esquecida e obsoleta da prosa, gustoume en
cantidade. Pese á súa brevidade, é veraz e realista, concepto bastante esquecido
na sociedade actual. A escravitude da muller é algo que debe rematar, e para iso
fan falta emprendedores como o é este libro, concibido con moita cabeza e
corazón por Carlos Negro.
Rabia, descaro e
ironía mestúranse en perfecta harmonía, botando abaixo todos os muros de
prexuízos que nos inculcan dende pequenos, dos estándares de beleza e
comportamento, do fashion, do cool, do sexy… Ademais, tamén aborda nas
relacións sentimentais, nas que se esixe en todo momento a presenza dunha muller
obxecto, sempre divina e aturando beizos que desbordan babas de
superficialidade.
Pero no tocante á
discriminación da muller vaise moito máis aló, dende os edulcorados Disney ata
os ridículos consultorios sentimentais, que se estenden por todos os medios de
comunicación coma un virus incontrolable. Estes non fan outra cousa que amosarnos
un prototipo moldeado de arxila e silicona que cremos envexar, que cremos
querer ser, aínda que non reflexe nada máis que unha pantasma nun espello. A
perfección é algo inalcanzable, e por iso se soe empregar coma unha arma cruel para
destruír a autoestima e crear complexos e inseguridade nun ser perfecto por si
mesmo, sen necesidade de converterse nunha barbie totalmente irreal.
Sobre todo,
gustáronme os poemas pertencentes a A que
sabe o amor?, facendo un especial énfase na curiosa musicalidade de Tatuaxe, Fóra de onda, Chica out e moitos outros coma o seguinte:
Pediume un bico.
-sóubome a lixivia-
Intentou tocarme.
-ortigaba cos
dedos-
Díxenlle a verdade
-mellor que pares-
Con estes versos, o
autor utiliza como modelo o xogo Verdade,
bico ou atrevemento para denunciar o concepto ilóxico e inaceptable dunha
muller sumisa, alentar as ansias de liberdade e poder crer nun futuro con
igualdade.
Recoméndolle este
libro a todo o sector feminino, aínda que tamén podería chegar a ter un grande
impacto na conciencia masculina, pero principalmente a todo aquel con ganas de,
como enuncia o autor, “romper as costuras do silencio”.
Sen comentarios
Publicar un comentario