Comentario de Mariña Castro
Makinaria
Carlos Negro
Xerais
Makinaria
Carlos Negro
Xerais
Esta obra cun certo aire de rap e ritmo trepidante lévanos a cen por hora de paseo pola realidade.
Cando
te somerxes nel respiras a euforia, o perigo, un futuro tintado das
cores das flores dunha tumba doutro rapaz máis derrotado polo motor.
Un
drama de sangue e chatarra que nos fai testemuñas do desexo de sentir a
velocidade, da anguria duns pais que senten que esta vez o rapaz se
pasou de veloz, vendo esvaecerse a un fillo que perderan xa hai moito
tempo, corrompido de adrenalina. Ese mozo que vivía inseguro, que facía
da excitación unha relixión, medicina para a mente, que non contaba con
ninguén, incomprendido, quería escapar, fuxir, ir raudo para estar a
salvo, para non ter que pensar no futuro...
E finalmente conseguiuno.
Se
contas cun pouquiño de empatía, estes poemas encolleranche o corazón,
(pois ninguén está a salvo de perecer na xungla de asfalto) e non só
percibirás a actitude veloz e suicida.
Percibín como motor
desta obra a un rapaz desesperado con carrocería de macarra.
Escondéndose baixo as tatuaxes, baixo un teito para cubrir as carencias,
baixo unha actitude nociva. Tal vez se todo fora máis de vagar... Se a
rutina non devorara... Se medrar non fose tan duro e as malas compañías
tan atraentes...
Atrévete a probar este libro de incrible potencia .
1 comentario:
Que ben escribes, Mariña!
Unha vez máis, parabéns pola lucidez analítica e a forza da linguaxe.
Publicar un comentario