Lapidarias.Os versos escuros

Comentario de Isidro Gil Pallares


Lapidarias.Os versos escuros
David Rodríguez
Xerais

Vou dicir as cousas moi directamente,

case con crueza, porque non hai, polo momento,

outra maneira de dicilas.    

(Miquel Barceló)

Este é o poema de abertura deste fantástico libro escrito por David Rodríguez. Como explica este poema introdutorio, os poemas que contén este libro son directos, sen pelos na lingua, porque a poesía tamén pode ser dura coma o cemento. Concisión, retranca, brevidade, confrontación... estes poemas conteñen de todo un pouco, algúns acompañados dunha fotografía e outros acompañados do espazo en branco ao que tanta importancia lle dá o autor. E é certo que estes poemas sen o espazo en branco que os rodea, non serían o mesmo.

Deles destaco algúns coma:

Escribir a dor

tampouco non cura

Austeridade barroca:

facelo en dez mil posturas

por un único orgasmo

Lapidarte a bicos

E moitos mais, encantáronme. Oficialmente clasifico este libro como o meu libro de poesía favorito. Non pola súa brevidade se non pola súa concisión.