Comentario de Martina Domínguez
O país adormentado
Xabier Docampo
Xerais
Se tivese que definir este libro cunha palabra, sería: diferente, diferente
aos libros que estou acustamada e me gusta ler.
A verdade, non entendín moi ben o que quería dicir o autor. A medida que fun lendo, si, comprendía a historia pero supoño que detrás desta había unha metáfora que eu non chego a atopar. A pesar disto entretívenme léndoo.
Ao principio custábame seguir o libro e non me enganchou nada e o final pareceume bo aínda que coidaba que ía ser distinto. Deume pena toda a xente que morreu loitando nas batallas, especialmente Neve. E gustoume moito como actuou Aurora, con valentía e a personaxe de Val.
En resume, "O país adormentado" paréceme un pouco aburrido pero gústame a idea pola que loita a xente nel e como defenden o seu pobo.
A verdade, non entendín moi ben o que quería dicir o autor. A medida que fun lendo, si, comprendía a historia pero supoño que detrás desta había unha metáfora que eu non chego a atopar. A pesar disto entretívenme léndoo.
Ao principio custábame seguir o libro e non me enganchou nada e o final pareceume bo aínda que coidaba que ía ser distinto. Deume pena toda a xente que morreu loitando nas batallas, especialmente Neve. E gustoume moito como actuou Aurora, con valentía e a personaxe de Val.
En resume, "O país adormentado" paréceme un pouco aburrido pero gústame a idea pola que loita a xente nel e como defenden o seu pobo.
Sen comentarios
Publicar un comentario