Poetízate

Comentario de María Rey


Poetízate
Fran Alonso
Xerais

O libro pareceume moi sinxelo e entretido de ler. Certamente, como é lóxico, houbo poemas que pasaron sen pena nin gloria ante os meus ollos, pero houbo otros que me gustaron moito como son:

•  ‘Moraima’,  xa que me expresa un amor verdadeiro, e creo que como a calquera, a min gústame enganarme crendo iso do amor verdadeiro e eterno, ese polo cal olvides o sufrimento.
• MARÍA XOSÉ QUEIZÁN:

O que amo é o amor

A mesma idea do amor

O feito mesmo de amar

As palabras coas que amo.

Amo a miña conciencia de amar.

Ámome.

Este poema tamén me gustou verdadeiramente moito, xa que representa moi ben un pensamento que sempre estivo presente en min, xa que creo que a maioría das veces non existe o amor, só as ganas de amar e os enganos que iso conleva; e tamén que non podes chegar a querer a ninguén se non comezas por quererte e ti mesmo.

• LUPE GOMEZ

Ninguén

Me prohibirá nunca

Estar soa

Creo que o único que estás nas miñas mans decidir é a soidade, algo que ninguén me pode arrebatar e, para min, unha das cousas máis valiosas que temos.

• BERTA DÁVILA

As bonecas finximos

Sempre

Os sorrisos que mais nos favorecen

Nunca entendín nin creo que chegue a entender por que a xente se dedica a xulgar a esas persoas que seguen co sorriso nos beizos pase o que pase,  aquelas que se enfrontan a vida ensinando os dentes, sempre son persoas que ou non senten, ou teñen algún outro mal apelativo. Para min ese poema representa a perfección dunha forma moi sarcástica de que o valente é saber sufrir e afrontar a vida cun sorriso, botarlle un pulso facéndolle saber que coñeces o difícil que pode chegar a ser, pero que non te rendes. Xa que non se pode cambiala, mellor vela polo lado bo.

En conclusión só direi que me gustou o libro, creo que da poesía sempre podes aprender moito e sempre poderás levala ao teu terreo e facela túa. Algo que a min persoalmente me gusta moito, facer meus os pensamentos alleos e pararme a pensar naquilo que nunca se me ocorrera.